“Nu wil ik je iets heel speciaals laten zien”, sprak hij op een toon die mij nieuwsgierig maakte. We daalde af naar de woonkeuken waar het leven 20 jaar had stilgestaan. De oude wininstallatie Rotterdam 6/7 herbergt historie en was bijna verkocht. Na een grondige renovatie gaat deze weer een mooie toekomst tegemoet.
Uitgedrukte peuken in de asbak, mokken met restanten van koffie op tafel. Daarbij de krant van 4 september 2001. Alsof je het leven er plotseling was weggevallen. En dat was ook zo. De wininstallatie Rotterdam 6/7/37 werd na jaren van trouwe dienst opgelegd, in de werkhaven bij Dekker in IJzendoorn. En daar lag die in 2019 nog steeds. Klaar voor de sloop. “Ach het ponton van de 7 was nog goed, de rest kon eraf. En de 6 hadden we te koop gezet. Toen het eerste bod kwam, begonnen we te twijfelen.”
Aan het woord is Manfred Rambach, hoofd technische dienst bij Dekker. Zijn ogen glimmen als hij begint te vertellen over de capaciteit die de Rotterdam 6/7 binnenkort aankan. We richten ons op 1500 ton zand per uur! Met 4 grote sproeiarmen kunnen we 2 schepen tegelijkertijd nat verladen of 1 schip supersnel.” We lopen over het ponton waar alles is afgesloopt behalve de zware constructie. De statische zeef wordt hergebruikt. “Kijk, en hier hebben we ruimte om de installatie in de toekomst uit te breiden met grindverwerking en droog-zandbelading.” Dat is toekomstmuziek, maar in het ontwerp hebben we hiermee al rekening gehouden.”
 |
|
Het ombouwen van de Rotterdam 6/7 gebeurt onder regie van Manfred in de eigen werkplaats, met eigen technici. Ook het ontwerp is van zijn hand. “Op 10 januari dit jaar zijn we gestart met slopen terwijl we de plannen nog niet rond hadden. Het was denken en tekenen tegelijkertijd. Half mei zijn we klaar.” Wat verbaasd over de krappe doorlooptijd van een kleine 4 maanden loop ik met hem de plannen door.
Op de schetsen staan 2 zeefdekken ingetekend van 13 meter lengte. Beide dekken bestaan uit een statische zeef met in het verlengde een trilzeef. Het bovenste dek zeeft fijn zand voor bijvoorbeeld sportvelden af. Het onderste dek zeeft het ophoogzand voor de aannemerij af zodat er geen kleiballen en stukjes hout in voorkomen. Alles gaat via de onderpan - mooi woord toch? – en vervolgens via de sproeiarmen het schip in.
|
|
In de werkplaats wordt alles voorbereid
Wat eerst 20 jaar lang was afgedankt, gaat nu een tweede leven in als installatie voor het nawinnen van zandputten waar het zand voor de betonindustrie al is gewonnen. “De uitdaging zit in de tweede fase.” Terwijl ik nog de schetsen probeer te doorgronden – zeven, kleppen, banden... het duizelt me - heeft Manfred het over de vervolgstap: grind verwerken en droog zand verladen. “Kom, ik laat het je zien!” Wat volgt is een tocht via de werkplaats naar de installatie: een zuiger (Rotterdam 6) en een laadponton of beter gezegd een klasseerinstallatie (Rotterdam 7) in wording, die met een scharnier opnieuw gekoppeld gaan worden.
Zijn enthousiasme werkt aanstekelijk. Zeker als hij stil blijft staan bij een uitsteeksel. “Weet je wat dit is?” Hij wacht mijn antwoord niet af. “De oude schroefas van het Kraaiennest! De oude mijnheer Kraaijeveld weet het nog niet, maar we hebben een oude reserve-as hergebruikt.” Waartoe deze diende, is me alweer ontgaan, maar een oude schroefas van een motorbootje van de familie Dekker hergebruiken, dat is gaaf!
Terwijl we teruglopen zegt Manfred op een toon die me nieuwsgierig maakt: “Heb je nog even tijd? Ik wil je nog iets heel speciaals laten zien.“ We dalen een trappetje af en staan ineens in de oude keuken waar de tijd 20 jaar heeft stilgestaan. Een tijdcapsule. Hij wijst op geboortekaartjes aan de muur. “Kijk, deze baby’s zijn inmiddels volwassen. Hun vaders werken nog steeds bij Dekker.“
De Rotterdam 6/7 deed tot het jaar 2001 samen met de Rotterdam 37 dienst als klasseerinstallatie. Een eenvoudige installatie weliswaar, er zat geen onthouter op en het zand gecontroleerd in verschillende fracties scheiden was er ook niet bij. Toen de markt veranderde en meer eisen begon te stellen, heeft Dekker de Rotterdam 55 laten bouwen, een van de grootste drijvende zandfabrieken in Nederland. De Rotterdam 6/7/37 kwam werkloos in de werkhaven in IJzendoorn te liggen.
En Dekker zou Dekker niet zijn als niet alles een tweede leven kan krijgen. In 2025 zero afval, met zo’n duurzaamheidsdoelstelling kun je niet anders dan op deze manier met je materiaal omgaan. En zo werden de plannen voor verkoop en sloop omgezet in die voor de ombouw naar een installatie voor het nawinnen van fijne zanden. Zijn eerste klus is Voorhaven Deest. Daar waar de drijvende zandfabriek Emmy-Yvonne zand voor de betonindustrie heeft gewonnen.
Marianna van den Broek
© 2018 Dekker groep BV | Alle rechten voorbehouden | Disclaimer | Privacy | Algemene Voorwaarden
